Ho Chi Minh City of ook wel Saigon genoemd was onze laatste bestemming in Vietnam. Vanaf Dalat namen we de slaapbus naar HCMC, ik denk de ergste nachbus tot nu toe! Vanaf ons hotel in Dalat werden we afgezet bij een busstation in Dalat, welke super druk was en waar we best lang hebben moeten wachten. Toen we eenmaal in slaap waren gevallen waren we er al, veel eerder dan verwacht! Dan denk je dat is positief… maar dit betekende wel dat we deze nacht minder dan 3 uur slaap hebben gehad. In HCMC aangekomen hadden we geen idee waar we heen moesten, dus namen we maar een taxi. De taxi kon ons niet helemaal voor de deur afzetten, maar gelukkig was het hotel (guest house) niet ver weg. Ons hotel lag midden in het centrum aan een bekende straat. Toen we aankwamen bij het hotel waren de deuren nog dicht en lag de eigenaresse nog te slapen (het was ook iets van 5 uur ’s ochtends). Ze kon niet echt goed engels, maar uiteindelijk kon ze ons duidelijk maken dat we pas om 14.00h de kamer in konden…. heel fijn :(. Maar goed dan maar onze backpacks daar laten en ergens ontbijten. Dus om kwart over 5 ’s ochtends hebben we een ontbijt gehaald bij de Burger King. We hadden niet zoveel zin om tot twee uur te moeten rondzwerven in de stad, dus dachten we laten we maar een tripje doen want die beginnen meestal vroeg. Gelukkig waren er al veel travel agencies open en hebben we een tripje naar de Mekong Delta geboekt, we moesten nog iets van een uur wachten voordat we opgehaald zouden worden.
De Mekong Delta wordt ook wel de ‘rice bowl’ van Vietnam genoemd. Dit zijn eigenlijk allemaal eilandjes rondom de Mekong rivier (bekende rivier die door Azië loopt), waar het leven grotendeels op en rondom het water plaatsvond. Vanaf HCMC was dit ongeveer twee uur rijden. De tour zelf vonden we een beetje té toeristisch, we hebben nog steeds niet echt een goed beeld van de Mekong Delta, maar we hebben ons deze dag in ieder geval niet verveeld. Met de grote boot gingen we langs vier verschillende eilandjes, één waar je een bee farm had, een andere waar je allemaal fruit kon eten, ook één waar ze kokossnoepjes maakte en we hebben ook een stukje met paard en wagen gereden, wat we eigenlijk best wel zielig vonden voor het paard. Het leukste vonden we toen we met een klein bootje door de jungle werd rondgevaren door locals. Na de lunch kregen we wat vrije tijd, waar je kon relaxen in hangmatten (Natascha ook weer blij). Op dat eiland was was ook een krokodillen farm, waar we even langs waren geweest. Daarna gingen we weer terug naar HCMC. Gelukkig konden we nu wel meteen onze kamer in, en ja hoor daar zaten we weer op de hoogste verdieping… Eenmaal aangekomen in onze kamer waren we helemaal gesloopt en voelde we ons mega smerig, die avond zijn we alleen nog naar buiten geweest om avond te eten. Wat ook heel handig was, was dat ons hotel ook meteen een tatoeage shop was. In de lobby, of ook wel gewoon de huiskamer werden gewoon tatoeages gezet… beetje vreemd.
De volgende dag was de dag dat we konden uitslapen om even weer wat energie te krijgen en te kunnen ontspannen. Vandaag hadden we niet super veel gedaan, maar hebben we na het eten de tripjes voor de volgende dag geregeld: de Cu Chi tunnels en de bus naar Phnom Penh (Cambodja). Daarna zijn we in onze straat (Bui Ven) naar de roof top bar geweest, waar je wel een mooi uitzicht had over de stad. De volgende dag hebben we in de ochtend, na een korte discussie over hoe laat ik de wekkker had gezet de stad verder verkend. Maarja we hadden om 1 uur al ons tripje naar de Cu Chi tunnels dus moesten wel een beetje vroeg op. Na uitgecheckt te hebben en onze backpacks bij de travel agency te hebben gelegd hebben we een taxi genomen naar de Notre Dame Cathedral in HCMC. We mochten alleen niet naar binnen omdat Natascha haar schouders niet bedekt waren. Daarna zijn we naar de Postal Office geweest die naast de kathedraal stond, dit was blijkbaar ook een bezienswaardigheid, maar dit was niet zo boeiend. Toen zijn we naar het War Remnats Museum gegaan, waar je meer info kreeg over de oorlogen in Vietnam. Was wel interessant, maar vonden het niet echt een bijzonder museum. Daarna moesten we al richting terug voor onze tour naar de Cu Chi tunnels.
Cu Chi is een plaatstje buiten HCMC waar een ruim 200km tunnelnetwerk is gebouwd in de tijd van de oorlog tegen de VS. De inwoners van Cu Chi bouwde deze tunnels om te kunnen verstoppen en zichzelf te beschermen tegen bombardementen. De inwoners maakte allemaal vallen, ook van Amerikaanse wapens om zich zich te verdedigen tegen de Amerikanen. Tijdens dit tripje kreeg je eerst een documentaire te zien, de ingang van deze tunnels (die verstopt waren onder bladeren) en de vallen die ze maakten in die tijd. We mochten zelf ook door zo’n tunnel lopen, deze was wel aangepast voor toeristen, omdat de tunnels waren gemaakt voor Vietnamezen in die tijd en die waren niet echt groot (maar de tunnel was nog steeds heel klein). Je kon niet rechtop staan en zelfs met het licht dat was gemaakt was het heel donker binnen. De tunnel waar wij doorheen gingen was meer dan 20 meter lang, wat best wel lang is in zo’n kleine en hete ruimte. We vonden deze tour wel leuker dan de tour naar Mekong Delta.
In HCMC werden we afgezet bij een night market. Maar volgens mij waren ze net aan het opbouwen, dit was op zich wel gunstig, omdat we dan niet de hele tijd werden lastig gevallen door alle verkopers. Naast de night market was ook een Street Food Market, dit was overdekt, en je had allemaal kraampjes met street food. Hier hebben we toen avond gegeten, je kon hier zelf sushi halen!! We werden pas om half 12 opgehaald door de bus, dus moesten nog wel even wat tijd doden in de stad. Eerst hebben we ons overige geld omgeruild naar Amerikaanse Dollars, omdat dit nodig was voor het visum. Toen zijn we bij een koffietentje gaan zitten en hebben we daar tot sluitingstijd gezeten, daarna konden we meteen door naar de bus. Next destination: Phnom Penh – Cambodja.